imipramine

Introductie

Imipramine behoort tot de groep tricyclische antidepressiemiddelen. Het regelt in de hersenen de hoeveelheid natuurlijk voorkomende stoffen die een rol spelen bij stemmingen en emoties.

Artsen schrijven imipramine voor bij depressiviteit, en bij angststoornissen, zoals paniekstoornis, specifieke fobie en posttraumatische stressstoornis, zenuwpijn en narcolepsie (slaapziekte). Soms wordt het voorgeschreven bij maagklachten en prikkelbare-darmsyndroom met veel pijn.


Instructiefilmpje

Film 1 - Slikken van medicijnen


Highlight


Werking

Depressie

Verschijnselen
Bij depressiviteit is er sprake van een sombere stemming, geen interesse en plezier meer in de dingen van het leven. Iemand die depressief is, voelt zich vaak waardeloos en heeft schuldgevoelens. Ook kunnen mensen met depressiviteit snel geïrriteerd zijn en moeite hebben met inslapen of doorslapen.

Werking
Imipramine verbetert deze verschijnselen bij ongeveer zes op de tien mensen. U voelt zich energieker en uw stemming verbetert. Het kan echter wel twee tot vier weken duren voor u dit effect begint te merken. Na ongeveer zes weken is het effect maximaal. Het is belangrijk om het middel dan nog minstens zes tot negen maanden te blijven gebruiken. Daarmee verkleint u de kans dat de depressie terugkomt. Bij ouderen en mensen die eerder een depressie hebben gehad adviseren artsen vaak om dit medicijn langer te gebruiken.

Consequent gebruiken
Hoewel de werking tegen depressiviteit pas na een aantal weken inzet, kunt u wel meteen na het begin van de behandeling last krijgen van bijwerkingen. Stop dan niet met het gebruik. Meestal verminderen de bijwerkingen namelijk als u gewend bent geraakt aan het middel. Vaak verdwijnen ze zelfs.

Behandeling
Uw arts zal meestal beginnen met de laagst mogelijke dosering, zodat u in het begin zo min mogelijk hinder ondervindt van de bijwerkingen. In de loop van de eerste weken, of als het effect op zich laat wachten, zal uw arts een hogere dosering proberen.

Lees meer over depressie . "

Angstgevoelens en gespannenheid

Imipramine wordt gebruikt bij paniekstoornissen.

Lees meer over angstgevoelens en gespannenheid . "

Paniekstoornis

Verschijnselen
Bij een paniekstoornis heeft u ongewoon sterke aanvallen van paniek. U krijgt dan allerlei lichamelijke verschijnselen, zoals zweten, trillen, duizeligheid, misselijkheid en hartkloppingen. Ook kunt u een voortdurende angst hebben om opnieuw een paniekaanval te krijgen.

Hiervan heeft iedereen wel eens in geringe mate last. Als de klachten extreem vaak voorkomen en zeer heftig zijn, dan kunnen ze uw welzijn en dat van de mensen in uw omgeving sterk verminderen. In dat geval kan uw arts een behandeling met imipramine proberen. Verder zal uw arts u door middel van gesprekken helpen.

Effect
Het effect merkt u niet meteen, maar pas na drie tot vijf weken. De eerste twee weken van de behandeling kunt u zelfs meer last van angst krijgen. Ook heeft u de eerste weken meer kans op bijwerkingen. Stop dan niet met het gebruik, meestal verminderen de bijwerkingen als u gewend bent geraakt aan het middel. Vaak verdwijnen ze zelfs.

Lees meer over paniekstoornis . "

Specifieke fobie

Verschijnselen
Bij een specifieke fobie hebben mensen een extreme en ongegronde angst voor bepaalde dingen of situaties, zoals spinnen, bloed, hoogtes (hoogtevrees), vliegen (vliegangst) of kleine ruimtes (claustrofobie). Men kan daarbij last krijgen van lichamelijke klachten, zoals trillen, zweten, benauwdheid, misselijkheid of hartkloppingen. Door deze verschijnselen kunt u nog banger worden en in paniek raken.

Behandeling
De behandeling van een specifieke fobie bestaat uit gesprekken met een arts of psycholoog. Helpen de gesprekken niet voldoende? Dan kunt u kiezen voor gedragstherapie. Heeft u dagelijks erg veel last van de angsten, en helpt gedragstherapie niet? Dan kan uw arts u adviseren ook imipramine te gebruiken.

Effect
U merkt het effect van imipramine niet meteen. Dit kan 6 tot 8 weken duren. U kunt wel meteen na het begin van de behandeling last krijgen van bijwerkingen. Stop dan niet met het gebruik, want meestal verminderen de bijwerkingen als u gewend bent geraakt aan het medicijn. Vaak verdwijnen ze zelfs.

Het is belangrijk het medicijn minimaal een jaar te blijven gebruiken. U voorkomt hiermee dat de klachten terugkomen.

Lees meer over specifieke fobie . "

Posttraumatische stressstoornis

Verschijnselen
Een posttraumatische stressstoornis kan ontstaan na een traumatische gebeurtenis. Bijvoorbeeld een bedreiging, een verkrachting, een ramp of een ongeluk. Als het niet lukt dit te verwerken, kan iemand een posttraumatische stressstoornis krijgen.

Dit kan direct na de traumatische gebeurtenis beginnen, of pas veel later. Men krijgt dan verschijnselen van toegenomen angst of spanning die er voor de traumatische gebeurtenis niet waren, bijvoorbeeld slecht slapen, concentratieproblemen of heftige schrikreacties. Ook beleeft men details van de gebeurtenis vaak opnieuw in de vorm van nachtmerries of herinneringen die men niet uit het hoofd kan zetten.

Behandeling
Om de traumatische gebeurtenis te verwerken, kunnen gesprekken met een psychiater of psycholoog (psychotherapie) helpen. Imipramine kan helpen tegen de verschijnselen van een posttraumatische stressstoornis, zoals angst.

Effect
Het effect van imipramine merkt u niet meteen, maar pas na twee tot drie maanden. De eerste twee weken van de behandeling kunt u zelfs meer last van angst krijgen. Ook heeft u de eerste weken meer kans op bijwerkingen. Stop dan niet met het gebruik, meestal verminderen de bijwerkingen als u gewend bent geraakt aan het medicijn. Vaak verdwijnen ze zelfs. Het is belangrijk het medicijn minimaal een jaar te blijven gebruiken. U voorkomt hiermee dat de klachten terugkomen.

Lees meer over posttraumatische stressstoornis . "

Zenuwpijn

Verschijnselen
Bij zenuwpijn voelt u heftige pijnschokken met een zeer scherpe, stekende of constant brandende pijn. De pijn is continu aanwezig of kan opkomen na slechts een lichte aanraking. Het betreft vaak één specifiek deel van het lichaam, zoals een deel van het gezicht, een deel van de romp of een voet of arm.

Ook fantoompijn is een vorm van zenuwpijn. Dit is pijn die aanwezig lijkt te zijn in een afgezet lichaamsdeel, bijvoorbeeld een been.

Oorzaak
De oorzaak van zenuwpijn ligt bij de gevoelszenuwen. Deze versturen 'berichten' over aanrakingen en verwondingen naar de hersenen. Beschadigde of geïrriteerde zenuwen zullen deze berichten onjuist versturen, waardoor de hersenen heftige pijn voelen, zonder dat er van een verwonding sprake is.

Een beschadiging of irritatie van een gevoelszenuw kan bijvoorbeeld ontstaan na gordelroos (een infectie van een zenuw met een Herpes-virus) of bij diabetes (suikerziekte), maar er zijn ook andere oorzaken mogelijk. Bij zenuwpijnen ligt de oorzaak van de pijn dus niet in een beschadiging op de plaats waar u de pijn voelt, maar bij de betrokken gevoelszenuw. Daarom hebben gewone pijnstillers meestal weinig effect bij zenuwpijnen.

Werking
Imipramine wordt oorspronkelijk gebruikt als middel tegen depressiviteit. Bij deze toepassing bleek dat het soms ook zenuwpijnen verminderde. Dit pijnstillende effect komt op een andere manier tot stand dan de werking tegen depressiviteit.

De pijnstillende werking begint niet meteen, maar treedt in na één tot twee weken.

Lees meer over zenuwpijn . "

Narcolepsie

Verschijnselen
Narcolepsie is een slaap- en waakstoornis met slaapaanvallen overdag. Hierbij heeft men overdag aanvallen van onbedwingbare slaap, waarbij ook vaak de spieren verslappen. Een aanval treedt soms op bij hevige emoties, zoals lachen of schrikken.

De slaap wordt `s nachts geregeld onderbroken, waardoor iemand overdag vaak of voortdurend slaperig is.

Oorzaak
De ziekte is zeer zeldzaam en openbaart zich meestal tussen het 15e en 30e levensjaar. De oorzaak is onbekend.

Behandeling
Uw arts zal u adviseren voor regelmaat in uw leven te zorgen. Soms helpt het op gezette tijden een dutje te doen van twintig tot dertig minuten. Verder kan uw arts imipramine voorschrijven, met name als u last heeft van plotselinge spierverslapping als gevolg van een hevige emotie. Imipramine vermindert de plotselinge spierverslapping. De werking begint binnen een paar weken.

Lees meer over narcolepsie . "

Maagklachten

Er zijn verschillende soorten maagklachten. Het meest komen voor brandend maagzuur, pijn in de bovenbuik en oprispingen. Soms gaat dit samen met misselijkheid, een opgeblazen gevoel of een vol gevoel na het eten.

Brandend maagzuur
Brandend maagzuur merkt u aan een zeurderige of scherpe pijn. Deze pijn voelt u vooral vlak na het eten, omdat dan de aanmaak van maagzuur het grootst is. Maagzuur is een vloeistof in de maag die nodig is om voedsel te verteren. Bij te veel maagzuur of als er wondjes in het maagslijmvlies zitten, kunt u last krijgen van dit zuur.

Oprispingen (refluxklachten)
Bij oprispingen komt een deel van de zure maaginhoud naar boven. Dit kunt u proeven in de mond of keel. En het maagzuur kan de slokdarm irriteren. U kunt er misselijk van worden. Dit kan ook veroorzaakt worden doordat het klepje tussen de slokdarm en maag niet goed sluit.
Meestal is er geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Vaak gaat het om een combinatie van factoren. Roken en stress kunnen maagklachten uitlokken. Ook bepaalde voedingsmiddelen kunnen een rol spelen. Bijvoorbeeld te veel of te vet eten, koffie, alcohol of koolzuurhoudende dranken (met ‘prik’).

Behandeling
Soms helpt het als u uw eetgewoonten aanpast. Neem bijvoorbeeld 3 tot 6 kleine maaltijden per dag, in plaats van 1 of 2 grote. Vermijd voedsel en drank waar u snel last van krijgt, zoals alcohol of scherpe kruiden. Ook als u stopt met roken, kunnen maagklachten verminderen.
Ook sommige medicijnen kunnen maagklachten geven. Overleg met uw arts als u denkt dat uw maagklachten door medicijnen komen.

Helpen deze adviezen niet voldoende? Uw arts schrijft dan meestal een medicijn voor dat het maagzuur bindt. Werkt dat ook onvoldoende? Uw arts kan dan een maagzuurremmer voorschrijven, zoals omeprazol. Als maagzuurremmers ook niet goed werken, kan uw arts imipramine voorschrijven

Werking
Imipramine zorgt ervoor dat u minder last heeft van pijn bij maagklachten. Het zorgt er mogelijk ook voor dat u minder last heeft van maagzuur.

Lees meer over maagklachten . "

Prikkelbaredarmsyndroom

Verschijnselen
Bij het prikkelbaredarmsyndroom heeft u langdurig last van darmkrampen. Dit zijn pijnlijke samentrekkingen van de darmen die meestal optreden als er voedsel passeert. Ook kunt u last hebben van winderigheid, afwisselend verstopping of dunne ontlasting, een opgezette buik of slijm bij de ontlasting.

Oorzaak
De precieze oorzaak is nog onbekend. Wel is bekend dat voedsel en stress een rol kunnen spelen.

Behandeling
Door vezelrijke voeding te gebruiken, voldoende te drinken, voldoende lichaamsbeweging te nemen en stress te vermijden, kunnen de klachten minder worden. Helpt dit onvoldoende, en heeft u erge pijnklachten? Dan kan uw arts imipramine voorschrijven. 

Lees meer over prikkelbaredarmsyndroom . "


Bijwerkingen

Of er bijwerkingen optreden, en in welke mate, hangt af van hoeveel en hoe lang u dit middel gaat gebruiken. Bovendien zullen bijwerkingen niet bij iedereen optreden, maar alleen bij personen die daarvoor gevoelig zijn.


De meeste bijwerkingen zijn in de eerste week het meest uitgesproken en nemen daarna af of verdwijnen zelfs. Ze gaan weer over als u met het middel stopt.

Sommige aandoeningen kunnen door imipramine verergeren. Neem daarom in elk geval contact op met uw arts als u lijdt aan hartkramp (angina pectoris), hartritmestoornissen, verhoogde oogboldruk (glaucoom), maag- of darmzweren, epilepsie, een vergrote prostaat of porfyrie.

De belangrijkste bijwerkingen zijn de volgende.

Vooral de eerste tijd dat u dit middel gebruikt

Regelmatig (bij meer dan 30 op de 100 mensen)

  • Droge mond, doordat u minder speeksel aanmaakt.

    Als u in het begin van de behandeling veel last heeft van een droge mond kunt u de aanmaak van speeksel stimuleren met (suikervrije) kauwgom of door te zuigen op ijsblokjes. Door de droge mond ontstaan sneller gaatjes in uw gebit en ontstekingen van het slijmvlies van de mondholte. Poets en flos extra goed als u merkt dat u last blijft houden van een droge mond. Laat eventueel de tandarts vaker controleren.

  • Als u het syndroom van Sjögren heeft, een aandoening waarbij de slijmvliezen van onder andere ogen en mond droger zijn dan normaal: u kunt meer klachten krijgen.

    Dit middel vermindert de aanmaak van traanvocht en speeksel. Neem contact op met uw arts als u meer last heeft van oogirritatie of een droge mond. Mogelijk is een ander middel geschikter.

  • Sufheid, slaperigheid, een verminderd reactievermogen en wazig zien.

    Dit is vooral lastig bij activiteiten waarbij uw oplettendheid erg nodig is, zoals autorijden, het beklimmen van een ladder of het bewaken van processen op het werk. Onderneem geen risicovolle activiteiten, zeker niet de eerste twee weken van de behandeling, als u nog aan het middel moet wennen.

  • Duizeligheid, vooral bij het opstaan uit bed of uit een stoel.

    Dit kan het gevolg zijn van een lagere bloeddruk. In het algemeen gaat de duizeligheid in enkele dagen tot weken over als uw lichaam zich heeft ingesteld op de lagere bloeddruk. Mensen met hartfalen kunnen hier meer last van hebben. Als u zich duizelig voelt, sta dan niet te snel op uit bed of van een stoel. U kunt het beste even liggen en de benen wat hoger leggen, bijvoorbeeld op een kussen. Blijft u last houden, overleg dan met uw arts.

Soms (bij 10 tot 30 op de 100 mensen)

  • Misselijkheid en braken, vooral als u begint met dit middel.

    Mogelijk helpt het om dit middel op een volle maag in te nemen.

  • Trillende handen, rusteloze benen en spiertrekkingen.

  • Moeilijk kunnen plassen. Dit is vooral van belang als u al moeite met plassen heeft door een vergrote prostaat.

    Neem contact op met uw arts als u dit merkt. Mogelijk is een ander medicijn geschikter voor u.

  • Overmatig zweten.

Na langdurig gebruik

Regelmatig (bij meer dan 30 op de 100 mensen)

  • Hartkloppingen. Dit kan bij mensen met hartkramp (angina pectoris) een aanval uitlokken van pijn op de borst bij inspanning.

    Overleg hierover met uw arts.

  • Gejaagdheid, angst, slapeloosheid en verwardheid.

  • Verstopping (obstipatie).

    Eet vezelrijke voeding en drink veel. Neem contact op met uw arts als u veel last blijft houden van verstopping.

  • Minder of soms juist meer zin in vrijen.

    • Bij mannen: moeilijker krijgen van een erectie en zaadlozing.
    • Bij vrouwen: moeilijker krijgen van een orgasme.

Soms (bij 10 tot 30 op de 100 mensen)

  • Na enkele maanden: gewichtstoename.

    Let daarom goed op wat en hoeveel u eet. Vraag uw huisarts om een verwijzing naar een diëtist als u te veel aankomt.

Zeer zelden (bij minder dan 1 op de 100 mensen)

  • Grijze tot bruine huidverkleuring van de huid die aan de zon is blootgesteld.

    Dit verdwijnt weer geleidelijk na stoppen van het gebruik.

  • Overgevoeligheid voor dit middel. Dit merkt u aan jeuk en huiduitslag.

    Raadpleeg bij deze verschijnselen uw arts. Geef aan de apotheek door dat u overgevoelig bent voor imipramine. Het apotheekteam kan er dan op letten dat u het middel niet opnieuw krijgt.

  • Bloed- of leverafwijking. U kunt dit merken aan onverklaarbare koorts, keelpijn, blauwe plekken of een gele verkleuring van het oogwit.

    Staak dan het gebruik en waarschuw uw arts.

  • Mensen met epilepsie lopen een grotere kans op een epileptische aanval.

  • Mensen met een niet-behandelde maag- of darmzweer: imipramine kan de kans op een maag- of darmbloeding vergroten.

    Overleg hierover met uw arts.

  • Toename van depressieve gedachten of gedachten aan zelfmoord. Jongeren onder de 25 jaar hebben meer kans op deze bijwerkingen.

    Neem contact met uw arts op als depressieve gevoelens juist toenemen of verergeren.

  • Een verhoogd risico op hartritmestoornissen. U merkt dit soms alleen aan plotselinge duizelingen of als u even wegraakt. Vooral mensen met de hartritmestoornis verlengd QT-interval hebben hier meer kans op.

    Gebruik dit medicijn NIET als u deze hartritmestoornis heeft.

  • Hartaandoeningen, zoals meer kans op een hartaanval. De kans hierop is groter bij mensen die in het verleden een hartaanval hebben gehad. Waarschuw uw arts, als u plotseling pijn op de borst krijgt. Heeft u kort geleden een hartaanval gehad? Dan mag u dit middel niet gebruiken.

    Overleg hierover met uw arts.

  • Mensen met het Brugada-syndroom, een erfelijke hartaandoening, hebben mogelijk een grotere kans op hartritmestoornissen.

    Overleg met uw arts. Mogelijk kunt u overstappen op een ander middel. Als u dit middel toch moet gebruiken, zal uw arts u extra onder controleren.

  • Bewegingsstoornissen. Deze herkent u aan zuig-, kauw- en smakbewegingen, bewegingen van de tong en grimassen en tics van het gezicht.

    Neem bij deze verschijnselen contact op met uw arts. Bij mensen die al een bewegingsstoornis hebben kan dit verergeren. Raadpleeg uw arts als u dit merkt.

Uitleg frequenties

Regelmatig : bij meer dan 30 op de 100 mensen
Soms : bij 10 tot 30 op de 100 mensen
Zelden : bij 1 tot 10 op de 100 mensen
Zeer zelden : bij minder dan 1 op de 100 mensen


Gebruik

Kijk voor de juiste dosering op het etiket van de apotheek.

Wanneer?
Bij voorkeur de totale dagdosis in 1 keer 's avonds voor het slapengaan innemen. Is de dosis echter meer dan 150 mg per dag, dan kunt u de dosis beter in 2 keer innemen, 's ochtends en 's avonds.

In het begin van de behandeling kan het nodig zijn de dagdosis te verdelen over de dag om bijwerkingen te verminderen. Dit geldt ook voor ouderen. Overleg dit met uw arts.

Prikkelbare-darmsyndroom
Neem dit medicijn in de avond, voor u gaat slapen.

Hoe lang?

Depressiviteit
Als het middel na 6 weken geen effect heeft, overleg met uw arts.

Bespreek gedurende de hele behandeling alle veranderingen in uw gedrag of stemming steeds met uw arts. Het kan zijn dat u niet goed of onvoldoende op dit medicijn reageert en misschien meer baat zult vinden bij een ander medicijn.

Na verbetering van de klachten moet u het meestal 6 maanden blijven gebruiken. Dan heeft u minder kans dat de depressiviteit terugkomt.

Paniekstoornis
Als het medicijn na 6 tot 8 weken nog geen effect heeft, is het waarschijnlijk niet zinvol ermee door te gaan. Spreek hierover met uw arts. Na verbetering van de klachten moet u het meestal nog 9 maanden tot een jaar blijven gebruiken.

Specifieke fobie
Als het medicijn na 8 weken nog geen effect heeft, is het waarschijnlijk niet zinvol ermee door te gaan. Spreek hierover met uw arts. Na verbetering van de klachten moet u het meestal nog een jaar blijven gebruiken.

Posttraumatische stressstoornis
Als het medicijn na 3 maanden nog geen effect heeft, is het waarschijnlijk niet zinvol ermee door te gaan. Spreek hierover met uw arts. Na verbetering van de klachten moet u het meestal nog minstens een jaar blijven gebruiken.

Zenuwpijn
Gebruik dit medicijn zolang u last blijft houden van de zenuwpijn. Dit is vaak verschillende maanden tot jaren.

Narcolepsie
Imipramine geneest uw aandoening niet, maar werkt alleen tegen bepaalde verschijnselen van narcolepsie. U zult dit medicijn daarom meestal jaren moeten gebruiken.

Maagklachten
U gebruikt dit medicijn niet meer dan 3 maanden. Werkt het na 2 maanden niet? Dan is het waarschijnlijk niet zinvol ermee door te gaan.


Vergeten

Bij depressiviteit, zenuwpijn, paniekstoornis en narcolepsie

  • Als u dit middel 2 keer per dag gebruikt: duurt het nog meer dan 4 uur voor u de volgende dosis normaal inneemt? Neem de vergeten dosis dan alsnog in. Duurt het nog minder dan 4 uur? Sla de vergeten dosis dan over.
  • Als u dit middel 1 keer per dag gebruikt: duurt het nog meer dan 8 uur voor u de volgende dosis normaal inneemt? Neem de vergeten dosis dan alsnog in. Duurt het nog minder dan 8 uur? Sla de vergeten tablet dan over. Slikt u het hierdoor overdag in plaats van 's avonds? Houd er rekening mee dat dit middel sufheid geeft. U kunt nu bijvoorbeeld niet autorijden.


Verboden

autorijden?
Het kan gevaarlijk zijn aan het verkeer deel te nemen als u dit medicijn gebruikt. Dit komt door bijwerkingen, zoals sufheid, slaperigheid, vermoeidheid, duizeligheid, moeite met concentreren, verwardheid en wazig zien. U mag de eerste week dat u dit medicijn gebruikt niet autorijden. Rijd ook geen auto als de dosering omhoog gaat. Pas nadat u gedurende 1 week dezelfde dosering gebruikt heeft, mag u weer autorijden. Na een week zijn de meeste mensen voldoende gewend geraakt aan de effecten. U mag dan weer autorijden. Maar doe dat alleen als u geen last meer heeft van de bijwerkingen.

Overleg eventueel met uw arts of u imipramine voor het slapengaan kunt innemen. U heeft dan overdag minder last van bijwerkingen.

Uitzondering: Heeft u dit medicijn minimaal 3 maanden in dezelfde dosering gebruikt? Dan mag u autorijden als het CBR u rijgeschikt verklaart. Overleg met uw arts of dit voor u geldt.

Let op: ook depressie, ernstige paniekaanvallen of narcolepsie (slaapziekte) kunnen een reden zijn dat u niet mag autorijden. Overleg met uw arts of dat bij u het geval is. Wilt u meer informatie over autorijden bij bepaalde aandoeningen? Kijk dat op de website van het CBR.

Voor meer algemene informatie kunt u het thema 'Medicijnen in het verkeer' lezen. In dit thema leest u bijvoorbeeld wat de wet zegt over medicijnen in het verkeer. Ook vindt u adviezen waarmee u rekening moet houden als u wel (weer) mag autorijden.

alcohol drinken?
Alcohol versterkt het versuffende effect van dit middel. Ook als u hier niets meer van merkt omdat u gewend bent geraakt aan dit middel, kunt u door het gebruik van alcohol erg suf worden. Beperk daarom het gebruik van alcohol en drink het liever niet.

alles eten?
Bij dit medicijn zijn hiervoor geen beperkingen.


Wisselwerking

Dit middel heeft wisselwerkingen met andere medicijnen. In de tekst hieronder staan alleen de werkzame stoffen van deze medicijnen, dus niet de merknamen. Of uw medicijn een van die werkzame stoffen bevat, kunt u nagaan in uw bijsluiter onder het kopje 'samenstelling'.

De medicijnen waarmee de belangrijkste wisselwerkingen optreden, zijn de volgende.

  • Andere middelen die het reactievermogen verminderen. Bij deze middelen is vaak op de verpakking een gele waarschuwingssticker geplakt. De effecten op bijvoorbeeld de rijvaardigheid versterken elkaar. Rijd in elk geval geen auto als u twee of meer van dergelijke middelen gebruikt.
  • Carbamazepine en pimidon, medicijnen tegen epilepsie. Door deze medicijnen kan de werking van imipramine afnemen. Uw arts zal daarom de werkzaamheid extra controleren. Uw arts past eventueel de dosering aan.
  • Middelen tegen depressie van de SSRI-groep (citalopram, fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine en sertraline) en bupropion. Deze middelen kunnen de hoeveelheid imipramine in het bloed verhogen. Hierdoor kan het middel meer bijwerkingen geven, zoals sufheid, duizeligheid, verstopping, droge mond of moeilijk kunnen plassen. Bovendien kan een ernstige bijwerking optreden als u deze middelen tegelijk met imipramine gebruikt. U kunt dan last krijgen van spiertrekkingen, trillen, koorts, zweten, opgewondenheid en verwardheid. Raadpleeg uw arts, zodat deze eventueel de doseringen kan verlagen.
  • Moclobemide, een middel tegen depressie. Als u dit middel tegelijk met imipramine gebruikt, kan een ernstige bijwerking optreden. U kunt dan last krijgen van spiertrekkingen, trillen, koorts, zweten, opgewondenheid en verwardheid. Raadpleeg uw arts. Na stoppen met imipramine duurt het twee weken voor u met moclobemide mag beginnen. Bij moclobemide kunt u al één dag na het stoppen met imipramine beginnen.
  • Selegiline en rasagiline (middelen tegen de ziekte van Parkinson) en fenelzine en tranylcypromine (middelen tegen depressie). Deze middelen worden samen de MAO-remmers genoemd. MAO-remmers kunnen niet veilig met imipramine worden gebruikt, omdat dan een ernstige bijwerking kan optreden. U kunt dan last krijgen van spiertrekkingen, trillen, koorts, zweten, opgewondenheid en verwardheid. Ook als u al gestopt bent met imipramine duurt het twee weken voor u een MAO-remmer veilig kunt gebruiken. Andersom duurt het ook twee weken voor u, na stoppen met een MAO-remmer, met imipramine mag beginnen. Overleg met uw arts.
  • Cimetidine, een middel tegen overtollig maagzuur. Door dit middel kan de hoeveelheid imipramine in uw bloed te hoog worden. Overleg hierover met uw arts, misschien kan deze u een ander middel tegen overtollig maagzuur voorschrijven.
  • Terbinafine, een middel tegen schimmelinfecties. Door dit middel kan de hoeveelheid imipramine in uw bloed te hoog worden. Hierdoor kan het medicijn meer bijwerkingen geven, zoals sufheid, duizeligheid, verwardheid, wazig zien, verstopping, droge mond of moeilijk kunnen plassen. Overleg hierover met uw arts.
  • Darifenacine, een middel tegen urine-incontinentie, remt de afbraak van imipramine. Hierdoor kunnen de werking en de bijwerkingen van imipramine worden versterkt.
  • Kinidine, een middel tegen hartritmestoornissen. Door kinidine kan de hoeveelheid imipramine in uw bloed te hoog worden. Hierdoor kunnen de werking en de bijwerkingen van imipramine worden versterkt. Raadpleeg uw arts, zodat deze eventueel de doseringen kan verlagen.
  • Sommige medicijnen tegen hiv. Vraag aan uw apotheker om welke medicijnen dit gaat.

Twijfelt u eraan of een van de bovenstaande wisselwerkingen voor u van belang is? Neem dan contact op met uw apotheker of arts.


Zwangerschap

Zwangerschap
Gebruik dit medicijn alleen in overleg met uw arts. Weeg met uw arts de ernst van uw aandoening af tegen het risico van dit medicijn voor het kind. Bij gebruik van dit medicijn tijdens de laatste weken van de zwangerschap kan het kind namelijk ontwenningsverschijnselen krijgen na de geboorte. Dit merkt u aan trillen, een onregelmatige ademhaling, slecht drinken en hard huilen. Of andere bijwerkingen, zoals verstopping of weinig kunnen plassen. Maar soms kan het ook schadelijk voor de baby of voor u zijn, als uw aandoening niet zo goed mogelijk behandeld wordt. Zo kunnen depressieve klachten ook schadelijk zijn voor de moeder en het kind. Stoppen met dit medicijn als u al zwanger bent wordt dan meestal niet aangeraden. Overleg daarom met uw arts over de voor- en nadelen.

Goede controle tijdens de zwangerschap is belangrijk. Soms is het nodig de hoeveelheid van het medicijn in het bloed te meten en de dosering aan te passen.

Borstvoeding
U kunt dit medicijn veilig gebruiken als u borstvoeding geeft. Dit medicijn komt in een kleine hoeveelheid in de moedermelk terecht. Er zijn tot nu toe geen bijwerkingen bij het kind gemeld.


Stoppen

Nee, bouw bij voorkeur langzaam af over een periode van vier weken. Na plotseling stoppen na gebruik van ten minste vijf tot acht weken krijgen sommige mensen last van angst, slapeloosheid, onrust, duizeligheid, hoofdpijn, spierpijn, misselijkheid en zweten. Deze verschijnselen treden vaak pas één tot vier dagen na plotseling stoppen op en zijn na twee weken meestal over.

Niet iedereen heeft even veel last van ontwenningsverschijnselen. Kijk daarom hoe u reageert als u de dosering iets vermindert. Als u er geen last van heeft kunt u misschien sneller afbouwen. Vraag uw arts hierbij om advies.

Als u dit middel gebruikt tegen een depressie, wees er op bedacht dat het effect van imipramine pas na ongeveer zes weken maximaal is en dat u het middel daarna nog minstens zes maanden moet blijven gebruiken. Als u eerder stopt, heeft u meer kans dat de depressiviteit terugkomt.

Als u dit middel gebruikt tegen een depressie, wordt het gebruik wel vaak over een periode van enkele maanden afgebouwd, om te voorkomen dat de verschijnselen van de depressie terugkomen.


Handelsinformatie

Imipramine is sinds 1958 internationaal op de markt. Het is op recept verkrijgbaar als het merkloze Imipramine in dragees.


Disclaimer

Deze tekst is opgesteld door het Geneesmiddel Informatie Centrum van de KNMP. Deze tekst is gebaseerd op de bijsluiter van het beschreven medicijn en op andere, wetenschappelijke bronnen. Zoals medische richtlijnen, standaarden en literatuur. Bent u benieuwd hoe het apotheek.nl-team dit doet? Bekijk dan de video. Hoewel bij het opstellen van de tekst uiterste zorgvuldigheid is betracht, is de KNMP niet aansprakelijk voor eventuele schade die zou kunnen voortvloeien uit enige onjuistheid in deze tekst. De officiële bijsluiter van dit medicijn vindt u bij het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen op: www.cbg-meb.nl.